Çoğu kez sitem ederiz birbirimize.
Aranmamak, görüşmemek hepimizi üzer elbette.
Bir alo denmemesi bile kırgınlık yaratır haklı olarak.
Bir de başkalarının yaşamlarına imrenir, hayal kurarız çok zaman.
İç çeker, özeniriz belki de!
Oysa o başkalarının  da içinde ne fırtınalar kopuyordur halbuki!
Görüntü çok hoş güzeldir de ya gerçekler…
Bunu yaşayanlar bilir tabii ki de.
Dört duvar arasında kim neler yaşıyor bilemeyiz.
Bilemezsiniz.
İşte bu nedenledir ki biraz da hayata hoş görüyle bakmak lâzım bence.
Yıllardır ısrarla ve senede en az bir iki defa yazdığım bir konu vardır hatırlarsanız.
Sağlığımıza şükretmek adına naçizane bir hatırlatmadır bu.
“Halimize şükretmek istiyorsak, senede bir iki defa mezarlık ve hastane ziyareti yapmalıyız” derim her defasında.
Bir kez daha yineliyorum bu çağrımı.
Gidelim, görelim ve halimize şükredelim.
Cenabı Allah, bütün hastalarımıza da sağlık ve sıhhat versin inşallah.
Aramızdan ayrılanlara da kabir rahatlığı…