“Zor ve oldukça özveri isteyen gazetecilik mesleğinde dolu dolu 20 yılım geçti. Zamanla yarış, telaş, sıkıntı, çaresizlik hep ama hep birbirini izledi.
Bir gün sonra gazete sayfasına ya da o günün akşamı televizyonun ekranına yansıyan haberiniz yorgunluğunuzu bir çırpıda atıverdi. Dolayısıyla, bu 20 yıl içerisinde kimler geldi, kimler geçti.
Edirne Lisesi’nin fen bölümünden mezun oldum. Fakat, gittim gazeteci oldum….”
**
Yukarıdaki satırlar tam 25 yıl öncesine ait bir yazımın giriş bölümü.
Edirne Liseliler Dergisi'nin Genel Yayın Yönetmeni Ruhi Duruktuna 1998’in başlarında aradı.
Edirne Lisesi Eğitim Vakfı – ELEV tarafından yılda bir kez yayımlanan dergi için yazı yazmamı istedi.
“Deve” başlıklı bir yazı göndermiştim kendisine…
Büyük emekler verdiği o pırıl pırıl derginin 23 Nisan 1998 tarihli 5’inci sayısında yerini aldı…
**
Ruhi Duruktuna, Genel Yayın Yönetmenliği’ni yaptığım Hudut Gazetesi’nin kuruluşunda aynı görevi üstlenen isim.
Edirne'de yazdığı kitaplar ve yaptığı araştırmalarla kent tarihi ve kültürüne bir çok eser bırakan, kalbi ömrü boyunca mezun olduğu Edirne Lisesi için atan Ruhi Duruktuna geçirdiği rahatsızlık sonucu geçen hafta Çarşamba günü hayata veda etti.
Romanya’dan Polonya’ya, Almanya’dan Kosova’ya 20 yıllık meslek yaşamımdan örnekler aktardığım o yazımın yukarıda yer alan girişinde “kimler geldi kimler geçti” demiştim.
Artık meslekte 45 yıl geride kalmış bulunuyor…
Şimdi bir de Ruhi Duruktuna geldi – geçti…
Işıklarda uyu güzel insan…
**
Bugünkü köşeyi Ruhi Duruktuna’nın özenle dergisinde yer verdiği o yazıdan bir iki alıntıyla tamamlamak istiyorum:
**
“Gece yarısı gelen haber üzerine Uzunköprü’ye 5 kilometre uzaklıktaki bir çiftlikteyiz.
Rahmetli Vehbi Koç’un mezarının açıldığı günler.
Çobanın biri bir çuval içerisinde 3 iskelet buluyor.
Verilen bilgiye göre, biri ise belki de Koç’ ait.
Yetkili çobana soruyor:
‘Sakın Koç’un olmasın?’
Çoban ise hiçbir şeyden habersiz:
‘Valla, çok iyi baktım, boynuzları yoktu’ diyerek yanıtını yapıştırıyor.
--
Milliyet’te ilk haberimi anımsıyorum. Hem de gazetenin birinci sayfasında. ‘Gencecik’ bir gazetecinin ilk haberi ‘koskoca’ gazetenin aynası gibi. Haber şu:
Dönemin Edirne Belediye Başkanı Güngör Mazlum. Rüstempaşa Kervansarayı’nın restorasyonu yeni tamamlanmış, büyük bölümü otel olarak kullanılıyor.
Simgesi ise canlı bir deve.
Tabi deve bu. Hep bağlı durur mu?
Bakıcısı arada bir kent içersinde deve turu yapıyor.
Hem hayvan ‘hava’ alıyor, hem de otelin reklamı yapılıyor.
İşler böyle gayet güzel giderken, Belediye Encümeni ilginç bir yaklaşımla devenin kent dışına çıkarılmasını kararlaştırıyor.
Gerekçe, deve kent trafiğinin aksamasına ve çevre kirliliğine neden oluyormuş.
Deve, o karardan sonra bir daha gözükmedi.
Ancak, Edirne’nin trafiği bir türlü düzelmedi, kenti de hep pislik götürdü.
Demek ki bir devenin gönderilmesi yetmedi!”
**
“Deve” yazısının üzerinden tam 25 yıl geçti.
Yıl 2023…
Soru şu:
Trafikte, çevre kirliliğinde ne değişti?
